ورق کامپوزیت ورق‌هایی است که به صورت لایه لایه از مواد مختلف تشکیل شده است که هر کدام به منظور خاص و جداگانه‌ای در آن ورق قرار گرفته است. امروزه با گسترش استفاده از کامپوزیت‌ها، استفاده از ورق‌های کامپوزیتی به خصوص در نما و دکوراسیون خارجی فزونی یافته است. ورق آلومینیومی به طور مثال، از دو لایه آلومینیوم و یک هسته‌ی مرکزی که معمولاً پلیمری است تشکیل شده است. آلومینیوم به دلیل شکل پذیری بالا و پایین بودن وزنش، هم چنین به خاطر این که دچار زنگ زدن و خوردگی نیز نمی‌شود، استفاده‌ی فراوانی در کامپوزیت‌ها دارد. هم چنین آلومینیوم ظاهر جذاب و دلپذیری دارد که از دیگر مزیت‌های این فلز به حساب می‌آید. لایه مرکزی یا هسته که معمولاً از جنس پلیمر است، برای عایق کردن ورق‌ها در برابر دما و آلودگی‌های صوتی قرار داده می‌شود. البته جنس پلیمر یا پلاستیک در برابر حریق و آتش سوزی مقاوم نیست که این موضوع باعث شده در مواردی از هسته‌های سنگی به جای پلیمر یا پلاستیک در ورق‌های کامپوزیتی استفاده شود. هم چنین پلیمرهای ضد حریق نیز تولید شده که در برابر آتش سوزی مقاوم هستند. این پلیمرها FR یا Fire Resistance (مقاوم در برابر آتش سوزی) نام دارند.
پلی اتیلن نام پلیمر مشهوری است که از آن به عنوان هسته‌ی ورق‌های کامپوزیتی به دفعات زیاد استفاده شده و می‌شود. این ماده به دلیل انعطاف پذیری بالا به طراحان اجازه می‌دهد تا طرح‌های بسیار پیچیده‌ای را طراحی و اجرا کنند. تنها نقطه ضعف این ماده شیمیایی آن است که در برابر آتش سوزی و حریق مقاومت چندانی ندارد.
هر متر مربع ورق کامپوزیت آلومینیوم بین ۳٫۵تا ۵ کیلوگرم وزن دارد که برای استفاده در نما و کاهش بار مرده بسیار مناسب است. هم چنین این کم بودن وزن باعث می‌شود تا نما در برابر حوادثی هم چون زلزله عملکرد قابل قبولی داشته باشد. با استفاده از فناوری جدید و به کار بردن فناوری نانو در ساخت ورق کامپوزیت‌های نما قابلیتی در آن‌ها به وجود آمده دیگر دود و گرد و غبار آن‌ها را کثیف نمی‌کند. به این ورق‌های کامپوزیتی اصطلاحاً خودشو نیز گفته می‌شود. البته این ورقه‌های کامپوزیتی تنها در نما و دکوراسیون ساختمان کاربرد ندارند و در بسیاری از طراحی‌های دیگر، حتی در ماشین‌ها نیز کاربرد دارند.